هرگز نگو دیر است                        

من نیازم تو رو هر روز دیدنه

 از لبت دوست دارم شنیدنه

 تو بزرگی مثل اون لحظه که بارون میزنه

تو همون خونی که هر لحظه تو رگهای منه

تو مثل خواب گل سرخی لطیفی مثل خواب

من همونم که اگه بی تو باشه جون میکنه

من نیازم تو رو هر روز دیدنه

از لبت دوست دارم شنیدنه

تو مثل وسوسه شکار یک شاپرکی

تو مثل شوق رها کردن یک بادبادکی

تو همیشه مثل یک قصه پر از حادثه ای

تو مثل شادی خواب کردن یک عروسکی

من نیازم  تو رو هر روز دیدنه

از لبت دوست دارم شنیدنه

تو قشنگی مثل شکلهایی که ابرها میسازند

 گلهای اطلسی از دیدن تو رنگ میبازند

اگه مردهای تو قصه بدونن که اینجایی

برای بردن تو با اسب بالدار میتازند

من نیازم تو رو هر روز دیدنه

فریدون فروغی

آی شیاد

رنج و عذاب از من
شنگی و شاب از تو
خون جگر از من
موی خضاب از تو
آی شیاد میخوای بمونی تو
اما صبر که بره می دهم جزای تو
کار و تلاش از من
راحت و خواب از تو
کاسه خون از من
تنگ گلاب از تو
آی شیاد میخوای بمونی تو
اما صبر که بره می دهم جزای تو
سوز و گداز از من
عمر دراز از تو
لطف و صفا از من
رنگ و ریا از تو
آی شیاد میخوای بمونی تو
اما صبر که بره می دهم جزای تو

فریدون فروغی

عمریه غم تو دلم زندونیه

پشت این پنجره ها دل می گیره
غم و غصه دلو تو میدونی
وقتی از بخت خودم حرف میزنم
چشام اشک بارون میشه تو میدونی
عمریه غم تو دلم زندونیه
دل من زندون داره تو میدونی
هر چی بهش میگم تو آزادی دیگه
میگه من دوست دارم تو میدونی

می خوام امشب با خدام شکوه کنم
شکوه های دلمو تو میدونی
بگم ای خدا چرا بختم سیاس
چرا بخت من سیاس تو میدونی
پنجره بسته میشه شب میرسه
چشام آروم نداره تو میدونی
اگه امشب بگذره فردا میشه
مگه فردا چی میشه تو میدونی
عمریه غم تو دلم زندونیه
دل من زندون داره تو میدونی
هر چی بهش میگم تو آزادی دیگه
میگه من دوست دارم تو میدونی

 فریدون فروغی

دیگه فریادرسی نیست

دلم از خیلی روزا با کسی نیست
تو دلم فریاد و فریادرسی نیست
شدم اون هرزه گیاهی که گلاش
پرپر دستای خار و خسی نیست
دیگه دل با کسی نیست
دیگه فریادرسی نیست
آسمون ابری شده
دیگه خار و خسی نیست


بارون از ابرا سبک تر می پره
هر کسی سر به سوی خودش داره
مثل لاک پشت تو خودم قایمشدم
دیگه هیچ کس دلمو نمی بره
دیگه دل با کسی نیست
دیگه فریادرسینیست
آسمون ابری شده
دیگه خار و خسی نیست


ماهی از پاشوره بیرون افتاده
شاپرکها پراشون زخمی شده
نکنه تو گله بره هامون
گذر گرگ بیابونافتاده
دیگه دل با کسی نیست
دیگه فریادرسی نیست
آسمون ابری شده
دیگه خار و خسی نیست

فریدون فروغی

یار دبستانی من

یار دبستانی من با من و همراه منی
چوب الف بر سر ما بغض من و آه منی

حک شده اسم من و تو رو تن این تخته سیاه
ترکه ی بیداد و ستم مونده هنوز رو تن ما

دشت بی فرهنگی ما هرزه تموم علف هاش
خوب اگه خوب، بد اگه بد، مرده دل های آدماش

دست من و تو باید این پرده ها رو پاره کنه
کی می تونه جز من و تو درد ما رو چاره کنه

یار دبستانی من با من و همراه منی
چوب الف بر سر ما بغض من و آه منی

فریدون فروغی

دیگه این قوزک پا 

 دیگه این قوزک پا  یاری رفتن نداره
لبای خشکیدم حرفی واسه گفتن نداره
چشای همیشه گریون آخه شستن نداره
تن سردم دیگه جایی برا خفتن نداره

دیگه این قوزک پا یاری رفتن نداره
لبای خشکیدم حرفی واسه گفتن نداره

میخوام از دستتو از پنجره فریاد بکشم
طعم بی تو بودنو از لب سردت بچشم
نطفه باز دیدنت روتوی سینم بکشم
مثل سایه پا به پا من تو رو همرام نکشم

دیگه این قوزک پایاری رفتن نداره
لبای خشکیدم حرفی واسه گفتن نداره

بذار من تنها باشم میخوام که تنها بمیرم
برم و گوشه تنهایی و غربت بگیرم
من یه عمریست که اسیرم زیر زنجیر غمت
دست و پام غرق به خون شد دیگه بسه موندنت

دیگه این قوزکپا یاری رفتن نداره
لبای خشکیدم حرفی واسه گفتن نداره

دیگه این قوزک پایاری رفتن نداره
لبای خشکیدم حرفی واسه گفتن نداره

فریدون فروغی

یک نفر میاد

 یک نفر میاد که من منتظر دیدنشم

یک نفر میاد که من تشنه بوییدنشم

مث یک معجزه اسمش تو کتابا اومده

تن اون شعرای عاشقانه گفتن بلده

خالی سفرمونو پر از شقایق میکنه

واسه موج های سیاه، دستا رو قایق میکنه

مث یک معجزه اسمش تو کتابا اومده

تن اون شعرای عاشقانه گفتن بلده

همیشه غایب من، زخمامو مرهم میذاره

همیشه غایب من، گریه هامو دوست نداره

نکنه یه وقت نیاد صداش به دادم نرسه

آینه ها سیا بشه، کور بشه چشم ستاره

مث یک معجزه اسمش تو کتابا اومده

تن اون شعرای عاشقانه گفتن بلده

خشم این پنچره ی خسته همیشه غایبه

کلید صندوق در بسته همیشه غایبه

نعره ی اسب سفید قصه ی مادر بزرگ

بهترین شعرای سر بسته همیشه غایبه

مث یک معجزه اسمش تو کتابا اومده

تن اون شعرای عاشقانه گفتن بلده

مث یک معجزه اسمش تو کتابا اومده